NEW YORK — İleri görüşlü yapımcı ve müzisyen Sophie’yi ilk dinlediğinizde neredeydiniz? 2013’ün minimalisti miydi “Bip” İnternete sanki uzaydan düşmüş gibi garip bir şiddetle vuran, yüksek vokalli kulüp şarkıcısı mı?
Yoksa 2018’de Grammy adayı olan ilk albümü “Her İncinin Dışındaki Yağ” mıydı? Ya da yaptığı çalışma Madonna’nın 2015’in teklisi “Bitch I am Madonna”? Belki de öyleydi Charli XCX’ler 2016 EP’si “Vroom Vroom”da kulüpteki çocuk köklerine geri dönüş öngören pop yıldızı, prodüktörü Sophie’nin de aralarında bulunduğu geleceği arayan PC Music kolektifiyle işbirliği yapmaya başladı. O an ile o an arasında çizilmesi gereken düz bir çizgi var. “BRAT” yaz 2024’ü devraldı; Charli, bazı yönlerden çoğu pop bilgini gibi, hâlâ Sophie’nin yeteneklerinin çok küçük bir kısmıyla bile işlerini canlandırmaya çalışıyor.
Belki de Sophie, dijital estetikle avangart elektronik müzik için bir kapsayıcı olarak kullanılan bir nokta-com neolojisi olan hiperpopla tanışmanızdı? An ne olursa olsun, efektler hep aynı: Sophie’nin büyük, parlak şarkılarını duymak geleceğe bakıyormuş gibi hissettiriyor. Her projesiyle çalışmaları her zaman pop müziğin nereye gideceğini kehanet etti. Kardeşi ve stüdyo mühendisi Benny Lengthy’un sevgiyle küratörlüğünü yaptığı, ölümünden sonra çıkan son albümünde hâlâ önsezi pratiği yapıyor.
Üç yıl önce Sophie, Atina’da kaldığı bir apartman dairesinin balkonundan kayıp düştü. O öldü. Birleşik Krallık’taki plak şirketi Transgressive yaptığı açıklamada, sadece dolunayı daha iyi görebilmeye çalıştığını söyledi. 34 yaşındaydı.
Ölümünden önce neredeyse yeni bir albümü tamamlamıştı – bu albüm, hatta şarkı listesini bile seçiyordu – ve bu yüzden Lengthy onu yayınlamayı seçti.
Albüm “Sophie”, BC Kingdom ve LIZ ile birlikte çaldığı coşkulu ” Why Lies ” gibi ışıltılı, şekerli hiperpopla ve BPM’sini artıran Popstar’ın yer aldığı “Class”ın warp hızıyla, çatırdayan prodüksiyonuyla dolu. Her geçen saniye baş döndürücü bir şekilde yavaşlıyor ve inanılmaz bir öngörülemezlikle hareket ediyor. Burada radyoda yayınlanmaya hazır pop hitleri de var: Rhianna’yı kanalize etme Bibi Bourelly ile “Neşelendirin”, Jozzy ile “RAWWWWWW” sıvı tuzağı.
Ve Nina Kraviz’in rol aldığı nefes kesici “Intro (The Full Horror)” ve “The Dome’s Safety”dan Evita Manji’nin oynadığı endüstriyel ateşli rüya “Berlin Nightmare”e kadar bütünlüklü bir karanlık var. Her köşede tatmin edici bir sürpriz var – güçlendirilmiş perküsyon, olağandışı yoğunluğa sahip distorsiyonlu bir vokal, asimetrik, inorganik seslerle noktalanan “Gallop”ta yine Manji ile gerçekleşen metalik tekno-trans-dans ne olursa olsun.
Aşk şarkısı “At all times and Ceaselessly” muhtemelen albümle ilgili bir tartışma kaynağı olacak; Sophie’nin ilk işbirlikçilerinden biri olan Hannah Diamond’ı içeriyor ve Sophie’nin ölümünün ardından ona bir saygı duruşu gibi oynanıyor. Özellikle, albümde bir tür kasıtlı maksimalizmle dolu, duygusallığını yansıtan daha yumuşak bir an var.
Ölümünden sonra çıkan yayınlarla ilgili zorluk, özellikle de kaderi arayan yenilikçiler tarafından titizlikle hazırlanmış, çok erken ve çok genç yaşta çıkanlar, sürümün kesinliğiyle boğuşuyor. Ancak 16 parça boyunca Sophie’nin “Sophie”si hâlâ pop müziğin geleceği gibi ses çıkarıyor; burada geçmiş zaman diye bir şey yok.
___
En son çıkan müziklerle ilgili daha fazla AP incelemesi için şu adresi ziyaret edin:
